Czym jest Chrzest?

„Chrzest to sakrament nowego życia i sakrament otwierający drogę do życia wiecznego. Jest to także sakrament wiary i sakrament Nowego Przymierza. Przez chrzest człowiek włączony zostaje do wspólnoty Kościoła, która jako wspólnota stanowiąca królewskie kapłaństwo, naród wybrany, uczestniczy w potrójnej misji Chrystusa - królewskiej, kapłańskiej i prorockiej. Chrzest jest także sakramentem Ducha Świętego oraz sakramentem oczyszczającym z grzechu pierworodnego. Przez ten sakrament dziecko ma udział w Boskiej naturze, ponieważ staje się przybranym dzieckiem Bożym. Źródłem skuteczności i mocy sakramentu jest zanurzenie 
w misterium paschalne Chrystusa.”

'Czy jesteście świadomi?'

W obrzędach przyjęcia dziecka kapłan kieruje do rodziców następujące słowa: „Drodzy rodzice, prosząc o chrzest dla swojego dziecka, przyjmujecie na siebie obowiązek wychowania go w wierze, aby zachowując Boże przykazania, miłował Boga i bliźniego, jak nas uczył Jezus Chrystus”. Stawia im także pytanie: „Czy jesteście świadomi tego obowiązku?” Rodzice zgodnie odpowiadają, że są tego świadomi. W kontekście powierzchownego traktowania chrztu dziecka, warto nieco dłużej zastanowić się nad znaczeniem tych słów, a szczególnie nad słowami: „przyjmujecie na siebie obowiązek wychowania go w wierze”.
Więcej: Tajemnica Chrztu Świętego

Co należy przygotować, aby ochrzcić dziecko?

1. Przygotuj Akt Urodzenia Dziecka, który otrzymałeś z Urzędu Stanu Cywilnego.
2. Wybierz bliskich, którzy zostaną Rodzicami Chrzestnymi i którzy spełniają ku temu warunki
3. Udaj się do Kancelarii parafialnej i ustal termin chrztu. W naszej Parafii Chrzty odbywają się w pierwszą i trzecią niedzielę miesiąca. Zdarzają się sytuacje, w których Chrzest może się odbyć w innym terminie, lecz to należy wcześniej omówić z Księdzem Proboszczem.
4. Dwa tygodnie przed terminem Chrztu przyjdź do Kancelarii z zebranymi dokumentami, aby spisać Akt.
5. Ofiara za udzielenie Chrztu jest dobrowolna.

Jakie dokumenty i dane należy przygotować?

1. Oryginał Aktu Urodzenia dziecka.
2. Dane chrzestnych: imiona i nazwiska, wiek i adres zamieszkania.
3. Dane rodziców: imiona i nazwiska, wiek, adres zamieszkania.
4. Zaświadczenie o możliwości bycia rodzicem chrzestnym. Jeśli chrzestni nie są z naszej Parafii, powinni otrzymać z parafii zamieszkania odpowiednie zaświadczenie.
5. Kartę spowiedzi. Rodzice i chrzestni powinni przystąpić do spowiedzi i komunii. Chrzestni są zobowiązani do tego ze względu na przyjmowaną odpowiedzialność.

Kto może zostać Rodzicem Chrzestnym?

1. Chrzestnymi mogą być jedynie katolicy praktykujący.
2. Nie mogą tej funkcji pełnić osoby żyjące w związku cywilnym (bez ślubu kościelnego).
3. Chrzestni przedstawiają zaświadczenie swojego Księdza Proboszcza, że są zdolni do pełnienia tej godności. W swojej Parafii zamieszkania chrzestni zobowiązani są do uczestnictwa w katechezie przedchrzcielnej.
4. W przypadku chrzestnych młodocianych (do 18 roku życia) wymagane jest zezwolenie katechety szkolnego.
5. Rodzice chrzestni w tym dniu przyjmują Komunię Świętą.
6. Pamiętajmy, że w przygotowaniach do uroczystości Chrztu św. najważniejsze są troski wokół spraw religijnych, poprawne przygotowanie swojego wnętrza. Problemy stołu oddalamy na dalsze miejsce. Jesteśmy przecież ludźmi wierzącymi! Niech tej uroczystości nie zakłóci spożywanie alkoholu!

Kto nie może zostać Rodzicem Chrzestnym?

1. Osoby niewierzące,
2. żyjący na kontrakcie cywilnym lub bez żadnego ślubu,
3. prowadzący gorszący tryb życia i niepraktykujący,
4. nie bierzmowani i nieposiadający świadectwa z katechezy,
5. chrześcijanie z protestanckich wspólnot eklezjalnych (mogą być jedynie urzędowymi świadkami udzielenia sakramentu). Chrzestni przygotowują się do swej posługi podobnie jak rodzice, przez udział w katechezie przedchrzcielnej i spowiedź świętą. W kancelarii parafialnej otrzymują karty do spowiedzi (dla rodziców i chrzestnych).

Czy można poświęcić pamiątki bądź dewocjonalia z okazji Chrztu?
Tak. Po Mszy św. należy je przynieść do zakrystii i kapłan je poświęci.

 

Czym jest Msza Święta?

„Odkąd odwieczne Słowo stało się ciałem, Chrystus jest już zawsze naszym chlebem. To przedziwne złączenie agape i artos oznacza, że miłość jest chlebem, który nasyca – nie tylko żołądek, lecz i serce. Eucharystia jest bowiem chlebem nowego świata: tam, gdzie jest celebrowana, tam 'Boże jutro' przez chwilę obecne jest już teraz, rozświetlając nasze 'dzisiaj'. Tam, gdzie łamany jest chleb, czyli tam, gdzie sprawowana jest Eucharystia, tam jest nowy świat. Gdzie ludzie włączają się w dziękczynienie ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Pana, tam jest część nowego świata. Eucharystia jest więc sakramentem miłości, która wiedzie nas do Boga, źródła tej miłości.

Cudowna przemiana

„Co tam się dokonuje? Jak Jezus może dawać swe Ciało i Krew? Przemieniając chleb w swoje Ciało i wino w swoją Krew i dając je, antycypuje swoją śmierć, godzi się na nią w swym sercu i przemienia ją w akt miłości. To, co na zewnątrz jest brutalnym aktem przemocy — ukrzyżowanie — wewnątrz staje się aktem miłości, która daje się bez reszty. Oto właściwa przemiana, która dokonała się w Wieczerniku i która miała wywołać proces przemian, których ostatecznym celem jest przemiana świata, tak aby Bóg był wszystkim we wszystkich (por. 1 Kor 15, 28). Wszyscy ludzie od zawsze żywią w swym sercu pewną nadzieję na przeobrażenie, na przemianę świata. I oto teraz dokonuje się ta główna przemiana, jedyny akt, który jest w stanie prawdziwie odnowić świat: przemoc zostaje przemieniona w miłość, a tym samym — śmierć w życie. Skoro akt ten przemienia śmierć w miłość, śmierć jako taka zostaje przezwyciężona od wewnątrz, już teraz jest w niej obecne zmartwychwstanie.”

Benedykt XVI „Eucharystia musi być centrum waszego życia”. Msza św. na zakończenie Światowego Dnia Młodzieży. 21 sierpnia 2005 r.
Więcej:„Eucharystia musi być centrum waszego życia”

Czym jest Bierzmowanie?

To Sakrament, który jest dopełnieniem Chrztu Świętego i w którym zostajemy obdarzeni Duchem Świętym. Kto w wolności decyduje się na życie jako dziecko Boże i poprzez znaki nałożenia rąk i namaszczenia krzyżmem prosi o Ducha Bożego, otrzymuje siłę, aby świadczyć o Bożej miłości i potędze słowem i czynem. Staje się wówczas pełnoprawnym, odpowiedzialnym członkiem Kościoła Katolickiego.

„Przez sakrament bierzmowania ochrzczeni jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są jako prawdziwi świadkowie Chrystusa do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej (KKK 1285).

Kiedy trener wysyła na boisko piłkarza, kładzie mu rękę na ramieniu i daje mu ostatnie wskazówki. W ten sposób można zobrazować bierzmowanie. Zostaje na nas położona ręka. Wkraczamy na „boisko życia”. Dzięki Duchowi Świętemu wiemy, co mamy robić. Słowa Jego posłania dźwięczą nam w uszach. Czujemy Jego moc. Nie doznamy od Niego zawodu i będziemy zdecydowani grać dla Niego. Musimy tylko chcieć i Go słuchać (Youcat, 203).

Przyjąć sakrament bierzmowania oznacza zawrzeć z Bogiem swego rodzaju umowę. Bierzmowany mówi: „Tak, wierzę w Ciebie, mój Boże, daj mi Twego Ducha Świętego, żebym do Ciebie całkowicie należał, nigdy od Ciebie nie odstąpił i całe moje życie świadczył o Tobie duszą i ciałem, słowem i czynem, na dobre i na złe”. A Bóg mówi: „Tak, ufam ci, moje dziecko – i obdaruję cię moim Duchem, czyli sobą samym. Będę cały twój. Nie odstąpię od ciebie w tym życiu tu na ziemi i tym w niebie. Będę w twoim ciele i twojej duszy, w twoich czynach i słowach. Nawet jeśli zapomnisz o mnie, ja będę przy tobie – na dobre i na złe” (Youcat, 205).

Jak zatem podsumować Bierzmowanie?

Bierzmowanie jest jednym z trzech sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego. Udoskonala ono łaskę chrztu przez:
- dary Ducha Świętego,
- głębsze zakorzenienie w synostwie Bożym,
- wszczepienie nas bardziej w Chrystusa,
- umocnienie naszej więzi z Kościołem,
- uzdolnienie nas do dawania świadectwa o Chrystusie słowem i czynem.
Bierzmowanie wyciska niezatarte znamię i można je przyjąć tylko raz w życiu.

 

Przebieg udzielania Sakramentu Bierzmowania

 

Sakramentu bierzmowania udziela sam biskup albo wyznaczony przez niego kapłan. Udzielenie tego sakramentu przez biskupa wskazuje na ścisłe zjednoczenie bierzmowanego ze wspólnotą Kościoła, na czele której stoi biskup jako następca Apostołów. Bierzmowanie udzielane jest zasadniczo w parafii zamieszkania i poprzedzone jest systematyczną katechezą sakramentalną. Celem katechezy jest doprowadzenie kandydatów do świadomego wyznania wiary otrzymanej na chrzcie oraz do umiejętności obrony chrześcijańskich przekonań wobec współczesnych zagrożeń.

Bierzmowania jest udzielane w czasie Mszy Świętej, aby jaśniej ukazać ścisły związek tego sakramentu z całym wtajemniczeniem chrześcijańskim, które osiąga szczyt w przyjęciu Ciała i Krwi Chrystusa. Z tego powodu liturgia bierzmowania rozpoczyna się odnowieniem przyrzeczeń chrzcielnych oraz wyznania wiary przez bierzmowanych. To ukazuje, że bierzmowanie jest dalszym ciągiem chrztu. Z tego powodu kandydat do bierzmowania powinien zachować imię chrzcielne, a świadkiem bierzmowania powinien być jeden z chrzestnych. Nie wyklucza to jednak wyboru innego świadka. Jego zadaniem jest troska o to, aby bierzmowany postępował jako prawdziwy świadek Chrystusa i wiernie wypełniał obowiązki związane z tym sakramentem (por. KPK 892). Dlatego świadek bierzmowania powinien spełniać takie same warunki jak rodzic chrzestny.

 

W czasie Mszy Świętej po Ewangelii biskup pyta kandydatów: „Droga młodzieży powiedzcie przed zgromadzonym tu Kościołem jakich łask oczekujecie od Boga w tym sakramencie?” Kandydaci odpowiadają: „Pragniemy, aby Duch Święty, którego otrzymamy, umocnił nas do mężnego wyznawania wiary i do postępowania według jej zasad. Amen”. Po homilii następuje odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych i wyznanie wiary. Następnie przyzywa się Ducha Świętego śpiewając hymn. Po nim następuje modlitwa biskupa z włożeniem rąk. 

 

Po modlitwie kandydaci podchodzą do biskupa i przyjmują namaszczenie Krzyżmem św., któremu towarzyszy dialog:
Biskup: N., przyjmij znamię daru Ducha Świętego.
Bierzmowany: Amen.
Biskup: Pokój z Tobą. 
Bierzmowany: I z duchem twoim.

 

Koniecznym dokumentem jest przedłożenie metryki chrztu. Dotyczy to szczególnie tych kandydatów, którzy byli ochrzczeni poza parafią, w której odbywa się bierzmowanie. Sakrament bierzmowania można przyjąć tylko w stanie łaski uświęcającej, dlatego ważnym elementem przygotowania do jego przyjęcia jest odbyta spowiedź.

 

Jak zatem podsumować przebieg udzielania Sakramentu Bierzmowania?

    1. Szafarzem bierzmowania jest biskup.
    2. Przyjęcie bierzmowania poprzedzone jest spotkaniami katechetycznymi w kościele oraz katechezą w szkole.
    3. Sakramentu bierzmowania udziela się w czasie Mszy Świętej, która jest uroczystością całej wspólnoty parafialnej.
   4. Sakrament bierzmowania jest umocnieniem łaski chrztu świętego. Bierzmowany przyjmuje imię – powinno być to imię z chrztu, a świadkiem bierzmowania powinien być jeden z chrzestnych.
    5. Do przyjęcia bierzmowania potrzebna jest metryka chrztu.
    6. Ważnym elementem przygotowania do bierzmowania jest pojednanie z Bogiem w sakramencie pokuty i stan łaski uświęcającej.

Kto może zostać świadkiem bierzmowania?

    1. Katolik, który ukończył szesnasty rok życia,
    2. Posiada bierzmowanie oraz prowadzi życie zgodne z wiarą,
    3. Nie jest ojcem lub matką przyjmującego bierzmowanie,
    4. Jest po spowiedzi, może przystąpić do Komunii i jest wolny od kar kościelnych.

 

Przygotowanie do Bierzmowanie w Parafii w Rzgowie

 

    1. W naszej Parafii bierzmowanie odbywa się raz w roku,
    2. Okres przygotowania do bierzmowania trwa trzy lata w Szkole podstawowej od kl. VI,
    3. Chęć przystąpienia do bierzmowania należy zgłosić katechecie,
  4. Kandydat powinien uczestniczyć w Mszach Świętych, nabożeństwach, lekcjach religii oraz spotkaniach katechetycznych dla kandydatów do bierzmowania,
    5. Jeżeli kandydat do bierzmowania nie był ochrzczony w Parafii planowanego bierzmowania to powinien dostarczyć z Parafii gdzie przyjął chrzest metrykę chrztu z adnotacją, że jest ona przeznaczona do przyjęcia bierzmowania,
    6. Osoby dorosłe, które chcą przystąpić do bierzmowania są proszone o zgłoszenie się do Kancelarii parafialnej,
    7. Kandydat, który chce przyjąć bierzmowanie w innej Parafii musi otrzymać z Kancelarii zgodę i potwierdzenie przygotowania do bierzmowania.

 

Obowiązki kandydatów przygotowujących się do bierzmowania w Parafii w Rzgowie

 

    1. Prowadzi regularne życie sakramentalne (Msze Święte w Niedzielę, Spowiedź),
    2. Życie w stanie łaski uświęcającej, w czym pomaga regularna spowiedź,
    3. Uczestnictwo w lekcjach religii oraz regularnych spotkaniach katechetycznych w kościele,
    4. Uczestnictwo w nabożeństwach związanych z rokiem kościelnym (Nabożeństwa różańcowe, Roraty, Drogi Krzyżowe, Gorzkie Żale, Majowe).

 

Dokumenty, które należy wypełnić i wydrukowane dostarczyć do Parafii

 

    1. Formularz Sakramentu Bierzmowania

   (dokument do pobrania)

    2. Deklaracja Kandydata do Bierzmowania
   (dokument do pobrania)
    3. Zaświadczenie od Katechety o uczęszczaniu na lekcje religii,
    4. Uzupełnioną książeczkę z podpisami potwierdzającymi uczestnictwo w Niedzielnych Mszach Świętych, Nabożeństwach i Spowiedzi
    5. Świadectwo Chrztu z adnotacją „do bierzmowania”. Tylko osoby spoza naszej Parafii.
    6. Imię i nazwisko Świadka

 

Czy bierzmowanie jest konieczne do zawarcia małżeństwa?

 

„Katolicy, którzy nie przyjęli jeszcze sakramentu bierzmowania, powinni go przyjąć przed zawarciem małżeństwa, gdy jest to możliwe bez poważnej niedogodności”. (KPK 1065)

Czy bierzmowanie jest konieczne by zostać rodzicem chrzestnym?

 

„Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić” (KPK 874, par. 1)

 

Zachęta dla kandydatów do bierzmowania

 

Dobrym i w lekkim języku jest prosty przewodnik w wierze wydany w kilku językach dla Młodych YOUCAT. Papież Benedykt XVI w komentarzu do pierwszego wydania mówił: 

„Niektóre osoby mówią mi, że katechizm nie zainteresuje dzisiejszej młodzieży; nie wierzę tym stwierdzeniom i pewien jestem, że mam rację. Młodzież nie jest tak powierzchowna, jak się jej zarzuca; młodzi ludzie chcą wiedzieć, na czym naprawdę polega życie. Powieść kryminalna wciąga, ponieważ obchodzi nas los innych ludzi, który mógłby przecież być naszym losem; ta książka jest wciągająca, ponieważ mówi nam o naszym przeznaczeniu i dlatego dotyczy z bliska każdego z nas. Dlatego zachęcam was: studiujcie katechizm! To moje z serca płynące życzenie.

Musicie znać waszą wiarę z taką samą precyzją, z jaką specjalista w dziedzinie informatyki zna system operacyjny komputera; musicie znać ją tak, jak muzyk zna swój utwór; tak, musicie być znacznie głębiej zakorzenieni w wierze od pokolenia waszych rodziców, ażeby oprzeć się z mocą i zdecydowanie wyzwaniom i pokusom obecnych czasów. Potrzebujecie Bożej pomocy, jeżeli wiara wasza nie ma wyschnąć tak, jak rosa na słońcu, jeśli nie chcecie ulec pokusom konsumpcjonizmu, jeżeli nie chcecie, ażeby wasza miłość utonęła w pornografii, jeśli nie chcecie zdradzić słabych oraz ofiar nadużyć i przemocy”. Papież Benedykt XVI.

 

„Poprzez sakrament małżeństwa miłość małżonków podniesiona jest do rangi Bożej miłości” – stwierdza Sobór Watykański II. A w obrzędzie zawierania małżeństwa mamy: „małżonkowie stają się jedno dla drugiego sakramentem obecności Chrystusa”. Jak żyć w małżeństwie, aby te wspaniałe obietnice nie pozostały jedynie pustymi słowami?

 

„Pozwólcie, by to Chrystus w was kochał”

Miłość współmałżonka do żony/męża jest nie tylko znakiem Bożej czułości, ale jest samą Bożą czułością. Każde z nich może powiedzieć drugiemu: „Im bardziej cię kocham (miłością ofiarną), tym bardziej oddaję cię Bogu”. Poprzez tę miłość kocha nas Bóg. I nas przemienia. Tak jak w Kanie zamienił wodę w wyborne wino, tak w sakramencie małżeństwa przemienia raczkującą miłość w miłość dojrzałą, hojną i płodną.

Więcej: [Link:] „Sakrament małżeństwa to „ubezpieczenie od wszelkiego ryzyka?”

 

Kto udziela sakramentu małżeństwa?

Jest jeden sakrament, którego nie może udzielić żaden duchowny – nawet papież. Jest nim oczywiście sakrament małżeństwa. Tak przynajmniej rozumie to tradycja Kościoła łacińskiego. Według niej „sami małżonkowie jako szafarze łaski Chrystusa udzielają sobie nawzajem sakramentu małżeństwa, wypowiadając wobec Kościoła swoją zgodę” (por. KKK 1623).

Więcej: [Link:] „Sakrament, którego nie może udzielić żaden duchowny, nawet Papież”

 

 

Jakie kroki podjąć, gdy chcemy zawrzeć Sakrament Małżeństwa?

 

    1. Udajcie się do kancelarii parafialnej w celu ustalenia terminu ślubu najpóźniej sześć miesięcy przed planowanym dniem,
    2. Maksymalnie trzy miesiące przed ślubem zaplanujcie wizytę w kancelarii w celu spisania protokołu przedmałżeńskiego, co może zająć do 45 minut,
    3. Na to spotkanie należy przynieść wymagane dokumenty,
    4. Maksymalnie dwa tygodnie przed ślubem przyjdźcie do kancelarii w celu spisania Aktu,
    5. Ofiara za sakrament jest dobrowolna,
    6. Jeżeli zapraszany jest organista, to opłata wynosi 400 zł. (Tel. 508 214 783).

 

Jakie dokumenty należy przygotować?

 

    1. Dokumenty do ślubu konkordatowego pobrane z Urzędu Stanu Cywilnego,
    2. Akt chrztu narzeczonych z adnotacją, że są one przeznaczone do ślubu kościelnego (Dotyczy osób nieochrzczonych w Parafii w Rzgowie),
    3. Zaświadczenie o odbyciu kursu przedmałżeńskiego,
    4. Dowody osobiste,
    5. Dodatkowe dane: Imiona i nazwiska świadków, wiek i adres zamieszkania świadków, zapowiedzi przedmałżeńskie, które zostaną wygłoszone w naszej Parafii oraz w Parafiach narzeczonych (jeżeli nie pochodzą z Parafii w Rzgowie),
    6. Zgoda na ślub poza Parafią zamieszkania (jeżeli narzeczeni nie należą do Parafii w Rzgowie).

Ślub konkordatowy skutkuje przyjęciem sakramentu małżeństwa oraz niesie za sobą skutki cywilne, dlatego w trakcie sporządzania protokołu może okazać się, że prócz podstawowych dokumentów konieczne będzie dostarczenie kolejnych, w takiej sytuacji zostaniecie o tym wcześniej powiadomieni. Przy ostatecznym spisywaniu Aktu (do dwóch tygodni przed Ślubem), proszę przekazać informacje Księdzu o oczekiwaniach dotyczących Ślubu (forma wejścia do kościoła, dodatkowe życzenia związane z przebiegiem ceremonii). 

 

Ważne informacje organizacyjne

 

Wobec chęci wykorzystania pieśni innych niż przeznaczone dla Liturgii, należy zapoznać się z wytycznymi dotyczącymi muzyki kościelnej. W przypadku firmy fotograficznej bądź kamerzysty, usługodawcy muszą posiadać odpowiednie przeszkolenie do sposobu realizacji usługi w przestrzeni kościelnej, które muszą okazać przed ślubem Księdzu Proboszczowi. Nie wyrażamy zgody na rzucanie ryżem bądź innymi elementami (np. confetti) przed kościołem 
i wewnątrz, ponieważ powodują one trwałe szkody w posadzce oraz w zabytkowych elementach kościoła i otoczenia.

Skąd wzięła się spowiedź?

 

W wieczór Zmartwychwstania Pan Jezus ukazał się uczniom zamkniętym w Wieczerniku i powitawszy ich „Pokój wam”, tchnął na nich i powiedział: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20,21-23). 

 

Dlaczego Spowiedź?

 

Odpuszczenie grzechów nie jest czymś, co możemy dać sobie sami. Ja sam nie mogę powiedzieć: „przebaczam sobie grzechy”. O przebaczenie trzeba prosić; prosi się o to drugą osobę i w czasie Spowiedzi prosimy Jezusa o wybaczenie (naszych grzechów). Przebaczenie nie jest wynikiem naszych wysiłków, ale jest ono podarunkiem, darem Ducha Świętego, który napełnia nas obmyciem miłosierdzia i łaski, nieustannie wypływających z przebitego serca Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. Po drugie, przypomina nam, że tylko jeśli pozwolimy się pojednać w Panu Jezusie z Ojcem i z braćmi, to możemy być naprawdę w pokoju. I tego pokoju doświadczamy w sercu wówczas, gdy idziemy do Spowiedzi, z ciężarem na duszy, ze smutkiem; a kiedy otrzymujemy Jezusowe przebaczenie, to mamy w sobie pokój, ten pokój duszy, który jedynie Jezus może nam podarować. Tylko On.

 

Papież Franciszek do Ciebie o Spowiedzi

 

„Pamiętamy tę bardzo piękną przypowieść o synu, który porzucił swój dom, zabierając ze sobą odziedziczone pieniądze. Kiedy wydał je wszystkie i niczego już nie posiadał, postanowił powrócić do domu nie jako syn, ale jako sługa. W swoim sercu miał wielkie poczucie winy. Niespodzianką było, kiedy zaczął opowiadać i prosić o wybaczenie. Wówczas ojciec przerwał mu, uścisnął go, ucałował i zgotował święto. A ja wam powiadam: za każdym razem, kiedy się spowiadamy, Bóg bierze nas w ramiona, Bóg urządza nam święto. Idźmy do przodu tą drogą. Niech Bóg wam błogosławi.

 

Chcę dać wam radę: bądźcie przejrzyści przed spowiednikiem. Zawsze. Mówcie wszystko, nie bójcie się. «Ojcze, zgrzeszyłem!». Trzeba mówić zawsze prawdę spowiednikowi. Ta przejrzystość dobrze robi, bo budzi w nas pokorę, we wszystkich. «Ojcze, trwałem w tym, uczyniłem to, nienawidziłem» ... cokolwiek by to było. Mówcie prawdę, nie ukrywając, bez niedomówień, ponieważ rozmawiasz z Jezusem w osobie spowiednika. A Jezus zna prawdę. Tylko On zawsze ci przebacza! A Pan chce jedynie, abyś ty Mu powiedział to, co On już wie. Przejrzystość!

 

Niech każdy zapyta siebie: kiedy spowiadałem się po raz ostatni? Minęło wiele czasu. Nie trać ani dnia. Śmiało idź się wyspowiadać! Kapłan będzie dla ciebie dobry. Jest tam też Pan Jezus, który jest lepszy niż księża! Jezus ciebie przyjmie z wielką miłością! Bądź dzielny i śmiało idź się wyspowiadać.” Papież Franciszek

 

Spowiedź w Parafii w Rzgowie

 

Do spowiedzi w Rzgowie możesz przystąpić w dni powszednie 15 minut przed każdą Mszą Świętą; w Niedziele i Święta podczas Mszy Świętej oraz w pierwsze piątki o godzinie 17:00.

 

Przed Świętami lub z okazji różnych wydarzeń religijnych, w Parafii dajemy możliwość dodatkowego czasu na skorzystanie z Sakramentu Pokuty i Pojednania. O szczegółach informujemy w aktualnych ogłoszeniach parafialnych.

 

Czym jest Sakrament Namaszczeniach Chorych?

 

Sakrament namaszczenia chorych ustanowił Jezus Chrystus, co potwierdza Marek Ewangelista: „wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali” (Mk 6,13). Ogłasza i poleca go wiernym Apostoł Jakub: Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana (Jk 5,14-15). Namaszczenie chorych jest przeznaczone dla poważnie chorych, dla mających poddać się trudnej operacji, dla opiekujących się ciężko chorymi oraz dla osób w podeszłym wieku.

Co mówił o Namaszczeniu Chorych Św. Jan Paweł II?

 

Święty Jan Paweł II podkreśla potrzebę przyjmowania tego sakramentu w chorobie i cierpieniu. „Gdy człowiek choruje, najbardziej doświadcza kruchości swego losu i zwraca się z ufnością do Chrystusa, Lekarza duszy i ciała. W Chrystusowym krzyżu każde ludzkie cierpienie znajduje głęboki sens. Bóg nie chce cierpienia człowieka, nie stworzył zła ani śmierci, ale od momentu, w którym – za sprawą grzechu pierworodnego – weszły one na świat, Jego miłość zwraca się ku ludziom, aby ich uzdrowić, uwolnić od grzechu, napełnić serca nadzieją.”

 

Papież akcentuje, że „namaszczenie chorych jest darem Ducha Świętego, który odnawia ufność wobec Boga oraz umacnia przeciw pokusom złego ducha, przeciw zniechęceniu i trwodze przed śmiercią. Wsparcie Pana przez moc Jego Ducha ma uzdrowić duszę chorego oraz – jeśli taka jest wola Boża – również jego ciało. Papież naucza, iż w sakramencie namaszczenia chorych chory zostaje niejako „konsekrowany”, by przynosić zbawcze owoce przez upodobnienie do odkupieńczej śmierci Chrystusa. Cierpienie otrzymuje tutaj nową jakość: staje się uczestnictwem w zbawczym dziele Jezusa.”

 

Por.: Jan Paweł II, Anioł Pański, 13.02.2000r.

 

Jak przebiega udzielenie Namaszczenia Chorych?

 

Chory, jeżeli jest przytomny, najpierw spowiada się, następnie przyjmuje namaszczenie chorych, a na końcu komunię świętą (wiatyk). Do istoty namaszczenia chorych należy namaszczenie czoła i rąk chorego olejem konsekrowanym przez biskupa w Wielki Czwartek; towarzyszy mu modlitwa o łaskę płynącą z tego sakramentu. Skutkami namaszczenia chorych jest: przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty; zjednoczenie z męką Chrystusa dla dobra chorego i całego Kościoła; umocnienie do przyjmowania cierpienia po chrześcijańsku; powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu chorego; przygotowanie na przejście do życia wiecznego.

 

Por.: „Wielka Encyklopedia Nauczania Jana Pawła II”, Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne, Radom 2014.

 

Sakrament Namaszczenia Chorych w Parafii w Rzgowie

 

Kapłani posługujący w naszej Parafii regularnie odwiedzają chorych w pierwsze piątki miesiąca, jak również na wezwanie, gdy zachodzi taka potrzeba. Namaszczenie można przyjąć częściej, nie należy go odkładać, gdyż ma ono być umocnieniem w trudnościach, tak dla chorych, jak podejmujących nad nimi opiekę.

 

Co należy przygotować na przybycie kapłana z Najświętszym Sakramentem do domu chorego?

Aby godnie przyjąć sakramenty, należy przygotować stół nakryty białym obrusem, na nim postawiony krzyż oraz zapaloną świecę. Na stole można także umieścić talerz z odrobiną chleba bądź waty. Wszystkich domowników zachęcamy do towarzyszenia choremu podczas przyjmowania sakramentów.

 

Skąd się wziął Sakrament kapłaństwa?

 

W Wieczerniku Jezus ustanawia sakrament kapłaństwa. Sam objawia się poprzez całe Misterium Paschalne i to, czego dokonuje: On jest najwyższym Kapłanem, On składa ofiarę, tak naprawdę jedyną skuteczną - za grzechy świata.

 

Źródła kapłaństwa w Starym Testamencie

 

To Mojżesz ustanawia kapłaństwo Aaronowe poprzez dokonanie konsekracji Aarona (swego brata) i jego synów (Wj 29,1-9; Kpł 8,1-36). W tym wypadku jawi się jako ktoś wyższy rangą niż nawet Najwyższy Kapłan. Wcześniej jeszcze Mojżesz sprawuje służbę kapłańską, składając ofiarę z krwi (Wj 32,11-14; Lb 14,13-25). Mojżesz także na Boży rozkaz buduje Namiot Spotkania (Wj 40,16-33) i wchodzi do niego na rozmowy z Bogiem (Wj 33,7-11). Co więcej, w Księdze Psalmów mówi się wprost o Mojżeszu jako kapłanie (hebr. kōhēn): „Wśród Jego kapłanów są Mojżesz i Aaron” (Ps 95,6).

Postać Aarona przyciąga szczególną uwagę. Nie tylko był bratem Mojżesza, ale jego najbliższym współpracownikiem, który z nakazu Bożego został konsekrowany na kapłana. Opowiadanie o zakwitnięciu laski Aarona (Lb 17,1-11) służy temu, by potwierdzić prawowierność pochodzenia kapłaństwa od Aarona, nie zaś z innych źródeł. Aaron jest ojcem kapłaństwa określanego jako „wieczne” (Wj 40,14; Lb 25,13).

 

Źródło: M. Chrostowski, Kapłaństwo hierarchiczne i kapłaństwo powszechne – czy mogą istnieć bez siebie?, Collectanea Theologica 80 (2010) 1, 26-29.

 

Gest obmycia nóg początkiem święceń kapłańskich?

 

„Gest obmycia nóg apostołom zazwyczaj interpretowany bywa jako przykład postawy służebnej. Potwierdza to zapis w Katechizmie Kościoła Katolickiego: „Urząd, który Pan powierzył pasterzom ludu swego, jest prawdziwą służbą. Kapłaństwo jest całkowicie skierowane ku Chrystusowi i ludziom. Zależy całkowicie od Chrystusa i Jego jedynego kapłaństwa; zostało ustanowione dla ludzi i dla wspólnoty Kościoła. Sakrament święceń przekazuje świętą władzę, która jest jedynie władzą Chrystusa. Wykonywanie tej władzy powinno więc stosować się do wzoru Chrystusa, który z miłości uczynił się ostatnim i stał się sługą wszystkich. (…)” (KKK 1551)

 

Co oznacza „obmyć”?

 

Użyty przez autora czasownik „obmyć” może wskazywać na obmycie całego ciała lub tylko nóg lub rąk (Wj 29,4; 30,19-21; 40,30-32). Zarówno interpretacja mówiąca o obmyciu całego ciała lub obmyciu jedynie nóg doskonale wkomponowuje się w wyjaśnienie gestu Jezusa podczas ostatniej wieczerzy, z jednej bowiem strony obmywa apostołom jedynie nogi, z drugiej zaś mówi o tym, iż są już czyści dzięki Jego słowu. Można więc uznać, że Jezus dokonał obrzędu wyświęcenia apostołów na kapłanów nowego przymierza. A że kapłaństwo ma naturę służebną, stąd interpretacja Jezusowego gestu jako przykładu służby jest również do utrzymania. Interpretację taką potwierdza fakt, że termin „prześcieradło” oddaje greckie lention (lniana szata), a właśnie w taką był odziany najwyższy kapłan, gdy konsekrował nowych kapłanów (LXX: Kpł 16,3-5; Wj 28,42). Takie szaty winny być trzymane oddzielnie od zwykłego odzienia (Ez 44,15-19). Jezusową odpowiedź Piotrowi „Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną” (J 13,8) można odczytać następująco: Jeśli nie pozwolisz na gest konsekracyjny, nie będziesz miał udziału w moim kapłaństwie.

 

Nakaz Jezusa

 

Co więcej, Jezus nakazuje powtarzać gest umycia nóg: „Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem” (J 13,14-15). Jeśli gest umycia nóg odczytujemy nie tylko jako zachętę do służby, ale znak ustanowienia sakramentalnego kapłaństwa nowego przymierza, wówczas zachęta do ponawiania go wpisuje się w refleksję o początkach kształtowania się kapłaństwa hierarchicznego w perspektywie sukcesji apostolskiej.

 

Źródło: Ks. Mariusz Rosik, Teologia Polityczna Co Tydzień 417 (2024) 13.